viernes, 28 de noviembre de 2008


BLOGA ZUEN IRUZKINEKIN OSATZEN DA.

lunes, 24 de noviembre de 2008

TXOTXONGILOAK

Hello people!
Uf! Ez naiz gelditzen, toki batetik bestera. Orain dela gutxi txotxongiloak ikustera joan ginen, El Carmen aretora, eta gainera oinez, baina ez ginen nekatu, hurbil dagoelako eta bidea ezagutzen genuelako, eta noski, nagusiak garelako.
Ikusi genuen saioan, neska batek ipuin bat kontatu zigun, panpin bat, zuhaitzak eta animalia batzuk erabiliz. Panpina mutil bat zen, eta beldur zen basoa zeharkatzeko baina animalien laguntzaz lortu zuen. Batzuetan gauzak egiteko denok behar dugu laguntza, baietz!
Oso ondo pasatu genuen ipuina entzuten eta ikusten, bertan lagunekin eta andereñoekin dantza egiten. Eta badakizue? Andereño bati hainbeste dantza egin eta gero takoia apurtu zitzaion eta eskolara errenka bueltatu zen. Argazkia ikustean, ea asmatzen duzuen zein andereno den.
Beno gurasoentzat ere lana utziko dut, gutun eder bat irakurtzeko eta praktikan ipintzeko.
Kisses.


LAU URTEKO UME BATEK


Hello people!
Uf! , Últimamente ando de un sitio a otro sin parar. Hace poco fuimos a la sala del Carmen a ver unas marionetas, y además andando, aunque no nos cansamos nada ya que conocíamos el camino y sobre todo porque somos mayores.
Allí vimos a una chica que nos contó un cuento de un niño que tenía que atravesar el bosque y lo consigue con la ayuda de varios animales. De vez en cuando todo-as necesitamos ayuda, a que sí!
Lo pasamos súper bien viendo y escuchando el cuento, también bailamos con los amigos y las andereños . por cierto, a una andereño se le rompió un tacón de tanto bailar y tuvo que volver a la escuela cojeando. Cuando veáis las fotos a ver si adivináis quién es.
Bueno, hoy tengo un trabajillo para los padres-madres, es una carta muy bonita para que la leáis y la pongáis en práctica.
Kisses.



UN NIÑO DE CUATRO AÑOS








SEME ALABA BATEK MUNDUKO GURASO GUZTIEI EZKUTITZA

Ez iezadazu eman eskatzen dizudan guztia.
Batzuetan, zenbat har dezakedan jakiteko bakarrik eskatzen dut.

Ez iezadazu zaratarik egin.
Gutxiago errespetatzen zaitut hori egiten duzunean, eta neuri ere zaratak egiten irakasten didazu. Eta ez dut nahi hori egiterik.

Ez iezazkidazu beti aginduak eman.
Agindu ordez, batzuetan eskatu egingo bazenit, nik arinago eta gustorago egingo nuke.

Ona nahiz txarra izan, agindutakoa bete.
Sari bat agintzen badidazu emaidazu; baina baita zigor bat bada ere.

Ez nazazu inorekin gonbara, bereziki nire anai-arrebekin/aizpa-nebekin.
Zuk besteak baino hobeto sentiarazten banauzu norbaitek sufritu egingo du; eta besteak baino txarrago sentiarazten banauzu, neu izango naiz sufrituko duena.

Ez zaitez hain sarri iritziz aldatu egin behar dudanaz.
Erabagi eta eutsi erabagi horri.

Utz nazazu neure kabuz baliatzen.
Nire ordez zuk dena egiten baduzu, nik ezin izango dut inoiz ikasi.

Ez ezazu gezurrik nire aurrean esan, ezta niri eskatu zure ordez esan ditzadan, zu larrialdi batetik ateratzeko bada ere.
Txarto sentiarazten nauzu eta diostasuna ez sinestera naramazu.

Zerbait txarra egiten dudanean, ez iezadazu zergaitik egin dudan esateko eskatu.
Batzuetan nik neuk ere ez dakit.

Zerbaitetan oker bazabiltz, onar ezazu.
Horrela nik zutaz dudan iritzia indartzen joango da, eta horrela baiata nire errakuntzak onartzen ere irakatsiko didazu.

Zure lagunenganako duzun adiskidetasun eta bihotzberotasun berbera izan ezazu niretzat ere.
Familia berbera osatzeak ez du baztertzen lagun izatea.

Nire arazoren bat kontatzen dizudanean, ez iezadazu erantzun “ez daukat lelokerietarako astirik” edo “horrek ez du garrantziarik”.
Ahalegindu zaitez ni ulertzen eta laguntzen.

Eta maite nazazu. Eta adieraz iezadazu.
Atsegin dut entzutea, naiz eta zuk ez dela beharrezkoa adieraztea pentsatu.



CARTA DE UN HIJO A TODOS LOS PADRES-MADRES DEL MUNDO

No me des todo lo que pido.
A veces, sólo pido para ver hasta cuánto puedo coger.

No me grites.
Te respeto menos cuando lo haces, y me enseñas a gritar a mí también. Y yo no quiero hacerlo.

No me des siempre órdenes.
Si en vez de órdenes, a veces me pidieras las cosas, yo lo haría más rápido y con más gusto.

Cumple las promesas, buenas o malas.
Si me prometes un premio, dámelo; pero también si es un castigo.

No me compares con nadie, especialmente con mi hermano o mi hermana.
Si tú me haces sentirme mejor que los demás alguien va a sufrir, y si me haces sentirme pero que los demás, seré yo quien sufra.

No cambies de opinión tan a menudo sobre lo que debo hacer.
Decide y mantén esa decisión.

Déjame valerme por mi mismo.
Si tú haces todo por mí, yo nunca podré aprender.

No digas mentiras delante de mí, ni me pidas que las diga por ti, aunque sea para sacarte de un apuro.
Me haces sentirme mal y perder la fe en lo que me dices.

Cuando yo hago algo malo, no me exijas que te diga el porqué lo hice.
A veces ni yo mismo lo sé.

Cuando estás equivocado en algo, admítelo.
Así crecerá la opinión que yo tengo de ti, y así me enseñaras admitir mis equivocaciones también.

Trátame con la misma amabilidad y cordialidad con que tratas a tus amigos y amigas.
Porque seamos familia no quiere decir que no podamos ser amigos también.

Cuando te cuente un problema mío, no me digas “no tengo tiempo para bobadas” o “eso no tiene importancia”.
Trata de comprenderme y ayudarme.

Y quiéreme. Y dímelo.
A mí me gusta oírtelo decir, aunque tú no creas necesario decírmelo.

martes, 11 de noviembre de 2008

Hola, hola karakola:
Orain ez zarete kexatuko orain dela gutxi zurekin egon nintzen eta.Baina ezin dut gehiago itxaron gauza eder bat jarri dugu gure korridorean. Aurten gure lagun berri batek Moli du izena.
Moli Nubaris herrian bizi da ,noski batzuk ez duzue ezagutuko herri hori ez delako Barakaldo,Bermio edo beste herri batzuen bezain ezaguna , baina beno harira noa Moli herri horretan bizi da, ortzadarra bukatzen denean, hortxe dago , kotzez joateko oso zaila denez berak jausgailu bat erabiltzen du eta nahi duenean hona etorri, bere garajetik jausgailua hartu eta Bilbora dator.
Gu oso pozik gaude Moliren lagunak izaten eta bere abestia oso ondo ikasi dugu, hain ondo abesten dugu zeren eta andereñoek bideoan grabatu digute, beno ez dakit ia telebista ospetsu baten aterako garen baina gutxienez nire gelako telebistan agertu gara. Korridorean ortzadar erraldoi bat jarri dugu eta eguzkia, hodeia, euria eta Moli bere jausgailuarekin, eta badakizue nor gehiago ? ba Katzul eta lorito Pito, aurten oso lagun mina egin baitira.
Beno, lan asko izan da eta kostatu zaigu , baina merezi izan du,
Hurrengora arte lagunak.

LAU URTEKO UME BAT



Hola, holaaaaaaa:

¿Ahora no os quejaréis eh?, hace poco que he estado con vosotros/as y aquí me tenéis de nuevo. Pero claro no podía esperar para contaros una cosa preciosa.
Este año tenemos una nueva amiga, se llama Moli.
Moli vive en el pueblo de Nubaris, pero claro algunos/as no sabréis dónde está ese pueblo porque no es tan conocido como por ejemplo Baracaldo o Bermeo, bueno voy al grano pues Nubaris es un pueblo que está justo al finalizar el arco iris. Moli vive en ese pueblo y claro como no le resulta fácil venir en coche cuando quiere visitarnos va al garaje y coge su paracaídas y en un momento está en Bilbao.
Nosotros/as estamos muy contentos/as de ser sus amigos/as y por ello nos hemos aprendido muy bien su canción; la cantamos también que las andereños nos han grabado en video, bueno no sé si saldremos en alguna televisión conocida pero por lo menos hemos salido en la televisión de nuestra clase.
En el pasillo hemos puesto un arco iris gigante junto con un sol, una nube, gotas de lluvia y Moli con su paracaídas ¿a qué no adivináis quién más? . Katzul y Lorito Pito esta año se han hecho muy buenos amigos. Bueno ha sido mucho el trabajo pero la verdad ha merecido la pena.
Hasta la próxima amigos/as.

UN NIÑO DE CUATRO AÑOS

POBAL

Kaixo lagunak:

Bai, badakit apur bat haserre egongo zaretela nirekin orain dela asko ez dudalako hitz bat ere idatzi, baina benetan ez da alferkeriagatik baizik eta lan asko egiten dugulako.
Beno barkamena mila aldiz eskatu eta gero kontatuko dizuet joan den astean egin genuena. Irteera bat izan genuen, hain zuzen ere Pobalera joan ginen han ola bat dago eta benetean nahiz eta eguraldia oso kaskarra izan txangoa oso polita izan zen eta gainera gauza berri asko ikusi genituen.
Hasteko ikatza pilo ikusi genuen, nik uste dut olentzorok lan asko egin duela aurten, hainbeste ikatza elkartzeko edo agian laguntzaile batzuk ditu. Gero haizearen indarrez nola sua pizten zela ikusi genuen, egia esanda neskak magia egiten zuela ematen zuen baina ez, berak oso argi azaldu zigun haizearen indarra zela errudun bakarra.
Gero gerokoa, ez trufa bat zela, gero etorri zitzaigun gizon bat oso alaitsu eta esan zigun errementaria zela eta honek bai magia egitea zekiela, burdina berotzen zuen sutan eta berotuz gero plastilina moduan erabiltzen zuen, barrazkilo polit bat egin zuen, baina berak kontatu digu bero dagoenean burdina ezin dela ikutu bestela erretzen zarela, beraz, berak nahi zuen erara moldatu ostean uretan sartzen zuen hozteko.
Amaitzeko errota bat ikusi genuen , honek uraren indarra erabiltzen zuen mugitzeko eta buelta eta buelta ematen irina egiten zuen, bi motako irina egiten ziren bata artoaz eginda eta bestea gariaz.
Azkenean neskak gaileta bana eman zigun eta ume batzuk horko liburu eder batean sinatu ondoren autobusera joan ginen.
Eskolara heldu ginenerako iadanik umeak jantokian ziren baina oso azkarrak garenez ondo egin genuen eta bazkaldu genuen primeran.
Beno gure ikasturte honen lehenengo txangoa izan da, baina oso pozik gaude dakigulako laister txotxongiloak ikustera joango garela eta horretaz, noski, den dena kontatuko dizuet ere bai.
Musu lodi lodi bat eta gero arte Bonaparte.



LAU URTEKO UME BAT



Hola amigos/as:

Ya, ya sé que estaréis un poco enfadados/as conmigo porque desde hace un tiempo no escribo ni una letra, pero de verdad que no es por vagancia sino que estoy muy ocupado.
Bueno después de pediros perdón os voy a contar lo que hicimos la semana pasada. Tuvimos una salida, fuimos a visitar la ferrería del Pobal, pese a que el tiempo fue un poco desagradable la salida mereció la pena e hicimos muchas cosas nuevas.
En una sala había montones de carbón, yo creo que el Olentzero ha trabajado mucho este invierno para hacer tanto o quizás es que tiene muchos ayudantes. Después vimos como con la fuerza del aire como se encendía el fuego parecía magia, pero el monitor nos explicó con gran claridad que la fuerza del aire era la única culpable.
Después se nos acercó un chico muy simpático y nos dijo que era herrero, ¡él sí que hacía magia ¡ Calentaba el hierro en el fuego, cuando tenía color rojo lo moldeaba como hacemos nosotros/as en clase con la plastilina y así en un momento nos hizo un caracol precioso. También nos contó que cuando el hierro está caliente no se puede tocar porque quema y por ello lo enfriaba con agua.
Luego nos llevaron a ver un molino, se movía utilizando la fuerza del agua y dando vueltas y vueltas hacía harina. Había dos tipos, la que se hacía con maíz y la que se hacía con trigo.
Para terminar nos dieron una galleta y algunos firmamos en un libro que había para las visitas, luego cogimos el autobús.
Cuando llegamos a la escuela los niños/as llevaban ya un rato en el comedor, pero como somos muy rápidos acabamos enseguida.
Bueno ha sido nuestra primera salida de este nuevo curso, pero estamos muy contentos porque pronto vamos a los títeres y claro os contaré todo lo que allí veamos y hagamos.
Besitos y hasta otra.

UN NIÑO DE CUATRO AÑOS.